hi.. gUyz mzta na?? ...

sa bawat pg'daan ng araw.. Lhat tau tumatanda....

mdami ang busy,,, ung ilan my pamilya na ...

sana khit gnito na tau wLang Limutan .. kOnti nLng ngbu2kaz nitO .. sNa Lage kAung safE ..

mahAL na mAhaL ko kaU gUyz...

kau na PAMILYA ko.. wLang mgba2go ...

Lage Lng tau nand2 ahhHh...

LOVE YOU ALL...,,,

HAPPY VALENTINES DAY ...

GODBLESS

Christmas 2010 is over... Ayos naman ang kinita ng shop.. nitong mga nagdaang mga araw.. eheheh...

Pero di iyon ang nais kong ikwento...

Ano na nga bang nangyari sa mga AkuzinianZZZ.. ?

Tingin ko, uhmm okay naman sila. Sina RR, Tsay, Gagay at Dion.. may mga anak na... Sina Oman, Gerald, Mikel, Emil at yung iba pa.. malapit na yatang magtapos sa pag-aaral.. Kasama ng mga ibang guwapitooz, period gurlz na nag-aaral pa rin sa college hanggang ngaun... SA iba, wala na akong balita talaga, tulad nina porang, joie at tirso....

Si Warren na nga pala ang bagong SK Chairman sa tropa... ^^... May computer shop na rin sila... At ako naman siempre.. may computer shop pa rin.. dito sa Luakan na..

Nga pala.. may mga bago na rin sa tropa, nanjan ang b-boiz at RDC... at patuloy pa ring dumarami..,

Haizzz.. iba talaga ang akuzino.. MALUPET!

Sa totoo lang, iba talaga ang nais kong ikwento,, This is about someone that I knew just recently. This person had so much impact in my life.. He changed some of my views.. Actually, he made me a better person.... Itong batang to,, na nakilala ko.. Kakaiba ang ginagisnang buhay,, grabe.. pero nung nakasama ko sya dito sa bahay.. Napansin ko na maluwag nyang tinanggap ang kanilang kalagayan sa buhay dahil nakitaan ko siya ng kabutihan.. Napakasipag, hindi mareklamo at napaka-mapagbigay...

Hindi sya maramot kahit sya rin naman ay wala... Hindi namimili ng kaibigan. Matapat at hindi mang-aabuso sa mga pagkakataong pwede naman nyang gawin.. Hayyy... Sa lahat ng nakilala ko, isa sya sa mga pinakamabait na tao... Nakakamangha ang kabutihang loob na ipinapakita nya at dahil sa kanya mas narealized ko na dapat tayong maging bahagi ng buhay ng ibang tao... That our blessing should be shared. Wala na sya ngaun sa bahay, pero naalala ko pa rin ang mga mabubuting bagay na nakikita ko sa kanya noon...

Ewan ko ba kung bakit nasasabi ko ito.. Basta ang pangarap ko na lang sa kanya ay yung balang araw, magtagumpay sya sa kanyang buhay.. Maaring hindi na kami magkita pang muli.. Pero sana maging maayos ang kanyang kinabukasan kasama ng kanyang buong pamilya..

Hindi man sya biniyayaan ng materyal na kayamanan, ng pagmamahal mula sa iba.. Pero pinuno naman sya ng Diyos ng mabuting kalooban.. Isang kayamanang hindi mapapantayan ng kahit ano pa... Sana pagpalain sya ng Diyos at patuloy na gabayan.. sana rin manatili ang kanyang kabaitan at huwag syang magbago....

Yan ang aral na napulot ko nitong mga huling araw na nais kong ibahagi sa iba...

Maiba tayo, sa Dec 28, 2010.. Fourth anniversary na ng Akuzino.. sana makadalo ang lahat.. Gaganapin sa beach resort sa Subic,,, Magkikita sa Skul ng Balsik 2 pm, tapos aalis na. Ang bayad ay 200 (na maari namang p[ag-usapan) Overnight swimming yun... Kung may tanong magtext lang o tumawag sa akin o kay Jhoi.. Yun lang at sana makasama ang lahat... Mahal ko kayo... God bless you all...

WALANG IWANAN HA

.. basta ako....
kahit di na tayo nagkikita...
kahit wala na text..
kahit di ko na alam ang nangyayari sa inyo...
kahit wala na balita..
Kahit wala na Gi-E-Man
Kahit wala fiestahan..
Kahit wala na birthdayan..
hehehe...
TIWALA AKO..
na mananatili tayong MAGKAKAIBIGAN...
hanggang sa WAKAS....
Mahal ko pa rin kayo...

habang nasa work at naisip ko kayo..

hayyy! first time ko magpost sa blog natin.. ehe.. and honestly i don't know what should and what should i not post..

sabi nga ng karamihan, ate lang ako by name, by age but not actually the typical ate that every one knows.. mas ate pa nga ang ilang members, db? anyways, i don't mind naman talaga coz i know i am accepted and respected just the way i am.. and that's what i love on our group..

lahat pede.. lahat accepted.. lahat ay being loved..

masaya ang lahat lalo na pag magkakasama..

nakakamiss ang mga galaan.. galaan na inaabot ng madaling araw.. inaabot kung saan saan.. mga fiestahan, birthday-an, swimming-an at lalo na ang pagtambay sa room 16 ni kua she.. ehe.. nakakamiss na talaga:[

nakakalungkot lang ngayon na kahit sa text man lang, ang dating gm-an ay wala na.. hayy!

siguro ang lahat ay abala na sa kani-kanilang mga buhay.. ang iba siguro sa pag-aaral at iba ay sa pagtatrabaho.. nauunawaan ko naman yun.. nauunawaan ng lahat.. kaya lang siguro, talagang nakakapanibago, db?


haayyy! sana man lang kahit minsan makuha pang makumpleto ng grupo, or even kahit 3/4 man lang.. sana:[

sana rin, kahit medyo imposible yung sa kita-kits factor, kahit sa txt lang magkabalitaan.. kasi naranasan ko nung nakaraang araw lang ang makita't makasama ang ilan ngunit hindi ako maka-relate sa usapan nila.. HIRAP!! hahahaha.. sana ne maG-share.. :DD

ooppss, dumadami na motorists, ingat na lang lahat.. godbless!

-ja..

trabaho mode:]

tropa by siakol

Kwentuhan na kabulastugan
Hindi malilimutan ang asaran
Na mayroong pikunan
Lalo na rin ang unang niligawan
Unang kabiguan
At dyan nagseseryoso ang usapan
Ang pagdadamayan
Nang tunay at tapat na
Kaibigan
O mga buang
Kaibigan
Lubhang maaasahan
Ooohhh

Di na tayo pabata
Edad mo di nahahalata
Sa mga trip unti-unti na tayong nagsasawa
Pero kahit ganun
Barkadang matatag hanggang sa ngayon
Minsan man magkita
Tiyak may kwela
Yan ang aking mga tropa...

Inuman na pangmagdamagan
Minsan inaabot pa ng ayaan
Na kung saan-saan
Na para bang walang kinabukasan
At kahahantungan
At dyan nagseseryoso ang usapan
Ang pagpapayuhan
Nang tunay at tapat na
Kaibigan
O mga baliw
Kaibigan
Namang nakakaaliw
Ooohhh

Di na tayo pabata
Edad mo di nahahalata
Sa mga trip unti-unti na tayong nagsasawa
Pero kahit ganun
Barkadang matatag hanggang sa ngayon
Minsan man magkita
Tiyak may kwela
Yan ang aking mga tropa...

Instrumental

Di na tayo pabata
Edad mo di nahahalata
Sa mga trip unti-unti na tayong nagsasawa
Pero kahit ganun
Barkadang matatag hanggang sa ngayon
Minsan man magkita
Tiyak may kwela
Yan ang aking mga tropa
Di na tayo pabata
Edad mo di nahahalata
Sa mga trip unti-unti na tayong nagsasawa
Pero kahit ganun
Barkadang matatag hanggang sa ngayon
Minsan man magkita
Tiyak may kwela
Yan ang aking mga tropa...

Instrumental

ako??

Weh….

Ang hirap tlaga magcmula dito..

D kc ako yung taong mahilig mag blog..

Pero gusto ko mag share ng feelings sa mga makakabasa nito…

D ko tuloy alam panu ko ccmulan to..

Parang sa Buhay ng tao din, (sigh)

Nga pala tagal na din since huling nagkasama-sama tayo noh..

Busy na cguro sa kanya-kanyang Buhay..

Asan n kaya yung bawat isa sa atin??

Ang hirap ipunin ng bawat isa sa atin eh..

Nakaka miz tuloy yung tulad ng dati.. yun bang simple lang ang Buhay..

Gigising ka ng umaga, taz papasok sa skul.. makikipagkwentuhan sa mga ka-kilala.. mag cu-cuting.. hehe, taz papasok sa klase ni sir.. nyahaha.. mag-yoyosi sa labas.. makikipag asaran sa mga masarap asarin.. picture-picturan… maglalaro ng chess.. minsan magkakantahan.. jamming.. makiki-kain sa mga bahay2, naalala ko tuloy yung kare2 ng mommy ni Kenneth romano, .... at maraming pang iba..

Yung tipong kahit saan ka ipadpad eh “go lng ng go”..

Basta ang importante eh sama2.. ..

Kaso may punto tlaga sa buhay ng tao na kailangan magkahiwa-hiwalay ng landas para sa mga pangarap natin sa Buhay.. parte na siguro ng pagtanda..

Mixed emotions yung nararamdaman ko kapag nakkakakita ako ng pictures ng grupo natin..

Nangi2babaw yung pagiging masaya xempre..

Minsan nasasabi ko “GANITO PALA ITSURA KO NOON, MUKA AKONG ENGOT” J

Meron ding “ANG LIIT PA NYA D2 OH....”

Taz.. “SI SIR D YATA NAGBABAGO ITSURA”.. J

Kaso may time din na.. “SAYANG WALA AKO DITO.NAG GRADUATE NA KASI AKO NUNG MGA TIME NA TOH. “

Haiizzt….

Sana medyo nahuli ng konti yung pagka-panganak sa akin ng isang taon man lang para nakasama din ako sa batch na magkasama yung carboyz, tpk tska gwapitooz, pg…..

Muka kasing eto yung pinaka masayang taon ng akuzino...

Hindi ko naman sinasabing “boring” nung kami2 pa lang.. kung pwde lng sana magka sabay2 na lng tayong lahat..

Hindi naman kasi inaasahan na maging isang malaking grupo to eh.. galing noh!..

Wala sanang makakalimot sa mga masayang araw na magkakasama tayo..

At sana madagdagan pa yung mga ganung exciting na araw sa buhay ko..

Bye2..

-Diyez-Katorse

malas lng talaga..

friday, september 04, 2009 12:28pm

ang gulo ng aking isip..
nalilito ako...
nahihirapan...
walang mapagsabihan ng sama ng loob...
hindi ko rin alam kung bakit... hayaan mo ako makapag salita at baka sakali ehh malaman ko..

4 days na since mabalian ako.. actually hndi nmn malala tong injury ko..
hindi kailangan lagyan pa ng stainless steel para maka recover ... buti na lang..
parang parusa nung hinatak ni doc tong kamay ko para maayos sa pwesto.. sarap sipain ni doc nung mga pagkakataon na yun.. pero d nmn ako gagaling kung hindi nya gagawin un.. salamat sa kanya!!!
2 months yung binigay nyang recovery period para sa akin.. 2months na naka semento,, 2months na hndi ko magagawa ung mga bagay na gusto kong gawin,, kailangan kong maging kaliwete for 2 months.. kahit nga simpleng pag hawak sa mouse using my off-hand ehh ang hirap.. try mo para malaman mo.. kahit tong pagttype ngayon,, hindi ganun kadali... for now yan na muna.. sana nmn may dumalaw sa akin d2.. huhu=(



-gerald1014